December 05, 2006

Ronggowarsito

Seorang Ibu dengan lugu menasihati anak perempuannya.
“Nduk, kamu kalo nyari suami hati-hati ya, jangan yang kayak Aa’, nanti kamu dimadu lho... Jan, njelehi tenan...”
Sang anak semakin bingung.
“Bu, setidaknya kan Aa’ pinter agama. Kalo ndak kayak Aa’, masak kayak Pak Zaini, ndak tau malu nyandang nama Islam...”
“Mula to Nduk, wong-wong ndonya ki wis ora kena dielingake, wis dha ediyann kabeh... Saiki awake dhewe sing kudu ngati-ati, jaga diri, ojo lali solat, tansah eling karo Ingkang Sangkan Paraning Dumadi... Wong urip neng ndonya ki rak mung sedhela, mung mampir sak-nyuk-an nggo nandur wit-witan sing bakal mbok undhuh kasile ing tembe mburi.”

Sayup terdengar tembang dari Serat Kalatida.

Amenangi jaman edan
Ewuh aya ing pambudi
Melu edan ora tahan
Yen tan melu anglakoni
Boya keduman melik
Kaliren wakasanipun
Ndilalah kersaning Allah
Begja-begjane kang lali
Luwih begja kang eling lan waspada


Sang anak terbangun di sepertiga malam terakhir,
basah oleh air wudhu, berselimut kain putih yang bersih,
mengadu lirih pada Tuhannya...
“Dhuh Gustiii... hidup itu sulit yaa...”

Balikpapan, 5 Desember 2006

0 Comments:

Post a Comment

<< Home